چرا فرزندم گوش نمی دهد؟

Do you have days where you feel like your child just isn’t listening, no matter how hard you try to connect with them?  We’ve all had them as parents and it’s easy to start questioning if you’re doing something wrong or if there might be more to the situation.  So, you might get their hearing checked and if nothing is wrong what next?  It’s natural to feel frustrated and worried, especially when communication feels like an uphill battle.

آیا روزهایی دارید که احساس می کنید فرزندتان گوش نمی دهد، مهم نیست چقدر سعی می کنید با او ارتباط برقرار کنید؟ همه ما آنها را به عنوان پدر و مادر داشته ایم و به راحتی می توانید شروع به سوال کنید که آیا کار اشتباهی انجام می دهید یا ممکن است وضعیت بیشتری وجود داشته باشد. بنابراین، ممکن است شنوایی آنها را بررسی کنید و اگر مشکلی وجود ندارد چه بعدی؟ طبیعی است که احساس ناامیدی و نگرانی کنید، به خصوص زمانی که ارتباط مانند یک نبرد دشوار به نظر می رسد.

Parenting is never easy, and when you’re navigating the unique challenges of raising a neurodivergent or adopted child, communication can bring very specific challenges.

پرورش فرزند هرگز آسان نیست و زمانی که شما با چالش‌های منحصر به فرد تربیت یک کودک و یا فرزندخوانده مواجه

هستید، ارتباط می‌تواند چالش‌های بسیار خاصی را به همراه داشته باشد.

How speech develops

گفتار چگونه رشد می کند.

Communication is the cornerstone of connection, but it’s a journey that begins long before words are spoken.  In the first few months of life, babies show their interest in communicating by listening intently to the sound of the human voice, looking at people’s faces when they talk, and then engaging in back-and-forth babbling games with their caregivers. Talking, singing, and reading to a child are crucial for language development.

ارتباطات سنگ بنای ارتباط است، اما سفری است که مدت ها قبل از گفتن کلمات آغاز می شود. در چند ماه اول زندگی، نوزادان علاقه خود را به برقراری ارتباط با گوش دادن دقیق به صدای انسان، نگاه کردن به چهره افراد هنگام صحبت کردن و سپس درگیر شدن در بازی های پرحرف رفت و برگشت با مراقبان خود نشان می دهند. صحبت کردن، آواز خواندن و خواندن برای کودک برای رشد زبان بسیار مهم است.

Children need to develop several sets of complementary skills to become skilled communicators during their early years:

کودکان باید در سال‌های اولیه خود چندین مجموعه از مهارت‌های مکمل را برای تبدیل شدن به ارتباط‌گیرندگان ماهر توسعه دهند:

Oral motor skills are not just for eating and drinking, but also for speech production.

. 1- مهارت های حرکتی دهانی فقط برای خوردن و آشامیدن نیست ، بلکه برای تولید گفتار نیز هست

Receptive language refers to how your child understands language. This is about listening and following directions (e.g. “Put your shoes on”) relies on receptive language skills.

۲- زبان دریافتی به این اشاره دارد که طفل شما چطور زبان را درک می‌کند. این مربوط به گوش دادن و دنبال کردن دستورهاست (مثلاً “بوت هایت رو بپوش”) که به مهارت‌های زبان دریافتی وابسته است..

Expressive language refers to how they use words to express themselves. This is vital for children to be able to put their feelings into words “I’m hungry”.

۳- زبان بیانی به نحوه استفاده از کلمات برای ابراز خود اشاره دارد. این برای کودکان حیاتی است که بتوانند احساسات خود را به کلمات تبدیل کنند مثلا بگوید”من گرسنه هستم” .

Understanding the intricacies of language processing can feel like deciphering a complex puzzle, especially when your child faces additional challenges. It’s normal to worry about their ability to express themselves or comprehend the world around them.

درک جزئیات پروسس زبان می‌تواند مثل حل یک معما پیچیده به نظر بیاد، به خصوص وقتی که طفل با چالش‌های اضافی روبرو هست. نگران بودن درباره توانایی‌شان برای بیان خودشان یا درک دنیای اطرافشان کاملاً طبیعی است.

Challenges to speech development due to trauma

چالش‌های توسعه گفتار به دلیل آسیب.

Trauma can cast a long shadow, affecting every aspect of a child’s development, including their ability to communicate. Decreased social interactions due to trauma early on can lead to language delays. Prenatal exposure to drugs, poor nutrition, and low birth weight are additional risk factors.  On top of this many children remain overly alert to signs of danger around them so don’t find it easy to stay still and pay attention.

آسیب می‌تواند سایه‌ای طولانی بیفکند و بر هر جنبه‌ای از رشد کودک تأثیر بگذارد، از جمله توانایی آن‌ها در برقراری ارتباط. کاهش تعاملات اجتماعی به دلیل آسیب در اوایل زندگی می‌تواند منجر به تأخیر در زبان شود. قرار گرفتن در معرض داروها در دوران بارداری، تغذیه نامناسب و وزن کم هنگام تولد از عوامل خطر اضافی هستند. علاوه بر این، بسیاری از کودکان به نشانه‌های خطر در اطراف خود بیش از حد حساس می‌مانند و بنابراین نمی‌توانند به راحتی ساکت بمانند و توجه کنند.

Challenges due to speech development neurodivergence

چالش‌ها به دلیل انحراف عصبی در توسعه گفتار

Parenting a neurodivergent child comes with its own set of unique challenges.  Autistic children and those with ADHD have a range of communication skills and abilities. Some have excellent communication skills, while others struggle to relate and communicate with others.

ADHD پرورش یک کودک عصبی با مجموعه‌ای از چالش‌های منحصر به فرد خود همراه است. کودکان اوتیستیک و کسانی که

دارند، دامنه‌ای از مهارت‌ها و توانایی‌های ارتباطی دارند. برخی دارای مهارت‌های ارتباطی عالی هستند، در حالی که دیگران در ارتباط و برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل هستند.

Neurodivergence means that some people experience (sensory) and communicate with the world differently, which society may not always accommodate well. This can mean your child will become anxious in environments where their communication and sensory preferences are not well understood.

Neurodivergence (واگرایی عصبی) به این معناست که برخی افراد به طور متفاوتی با جهان ارتباط برقرار می‌کنند و تجربیات حسی (حسی) متفاوتی دارند که جامعه ممکن است همیشه به خوبی از آن‌ها پذیرایی نکند. این می‌تواند به این معنا باشد که فرزند شما در محیط‌هایی که ترجیحات ارتباطی و حسی‌اش به خوبی درک نمی‌شود، دچار اضطراب خواهد شد.

Why feeling safe matters

چرا احساس امنیت مهم است؟

Perceiving cues of safety allows us to socialise, while cues of danger trigger fight, flight, or shutdown responses. You can read more about this in our blog about Dr Stephen Porges PolyVagal Theory.   Hypervigilance to danger cues can affect speech development by reducing attention to language and social engagement cues.

درک نشانه های ایمنی به ما امکان می دهد معاشرت کنیم، در حالی که نشانه های خطر باعث واکنش های جنگ، فرار یا خاموش شدن می شوند. می توانید در این مورد درصفحه ما در مورد نظریه پلی واگال دکتر استفان پورگس بیشتر بخوانید. هوشیاری بیش از حد به نشانه های خطر می تواند با کاهش توجه به زبان و نشانه های تعامل اجتماعی بر رشد گفتار تأثیر بگذارد.

In children, difficulties in listening and reading facial expressions can stem from an innate response to needing to focus on whether we feel safe or not. This can lead to reduced awareness of the human voice, or over responsiveness to deep voices (sorry Dads) making it challenging for children to attend to what is being said to them.  Additionally, they may display a flatter affect, make less eye contact, and have difficulty interpreting emotions, leading to challenges in empathy and social engagement.

در کودکان، مشکلات در گوش دادن و خواندن حالات چهره می تواند ناشی از پاسخ ذاتی به نیاز به تمرکز بر اینکه آیا احساس امنیت می کنیم یا خیر. این می تواند منجر به کاهش آگاهی از صدای انسان یا پاسخگویی بیش از حد به صداهای عمیق شود (با عرض پوزش پدران) که توجه به آنچه به آنها گفته می شود را برای کودکان چالش برانگیز می کند. علاوه بر این، آنها ممکن است تأثیر مسطح تری از خود نشان دهند، تماس چشمی کمتری برقرار کنند و در تفسیر احساسات مشکل داشته باشند که منجر به چالش هایی در همدلی و تعامل اجتماعی می شود.

This is why when children are melting down nothing we say makes a difference.  Understanding the science behind your child’s responses can offer valuable insights into their behaviour. When you recognise the signs of stress or danger, you can provide the support and reassurance they need to feel safe and secure. Your presence, more than your words, is a beacon of comfort in a world that may feel overwhelming at times.

به همین دلیل است که وقتی کودکان دچار بحران می‌شوند، هر چیزی که بگوییم تفاوتی ایجاد نمی‌کند. درک علم پشت واکنش‌های فرزندتان می‌تواند بینش‌های ارزشمندی در مورد رفتار آن‌ها ارائه دهد. وقتی نشانه‌های استرس یا خطر را شناسایی می‌کنید، می‌توانید حمایت و اطمینانی را که برای احساس امنیت و آرامش نیاز دارند، فراهم کنید. حضور شما، بیشتر از کلمات تان، نشانه‌ای از آرامش در دنیایی است که گاهی ممکن است طاقت‌فرسا به نظر برسد.

Top tips

نکات کلیدی

Keep Sentences Simple: When communicating with your child, use short and simple sentences. This aids their language processing and comprehension, making it easier for them to understand and respond.

جملات را ساده نگه دارید: هنگام برقراری ارتباط با فرزندتان، از جملات کوتاه و ساده استفاده کنید. این به پردازش و درک زبان آنها کمک می کند و درک و پاسخ دادن را برای آنها آسان تر می کند.

Allow Pauses: Give your child time to process information by allowing pauses before repeating yourself or giving additional instructions. This helps prevent overwhelm and supports their ability to engage in effective communication.

اجازه مکث دادن: به فرزندتان زمان بدهید تا اطلاعات را پردازش کند و قبل از تکرار یا دادن دستورالعمل های اضافی مکث کنید. این به جلوگیری از خستگی کمک می کند و از توانایی آنها برای شرکت در ارتباط موثر پشتیبانی می کند.

Pay Attention to Prosody: Be mindful of your intonation, stress patterns, loudness variations, pausing, and rhythm when speaking to your child. By using a sing song voice you can convey meaning and emotion, enhancing their understanding of your message.

به تنوع آوایی توجه کنید: هنگام صحبت با فرزندتان به لحن، الگوهای تأکید، تغییرات بلندی صدا، وقفه‌ها و ریتم توجه داشته باشید. با استفاده از صدای موزون می‌توانید معنا و احساس را منتقل کنید که این کار درک آن‌ها را از پیام شما افزایش دهید.

Show, Don’t Just Tell: Instead of solely giving verbal instructions, use demonstrations to show or guide your child in what you mean. This non-verbal approach can be more effective, especially for children who learn best through hands-on experiences. Combined with warm facial expressions and head gestures this signals safety.

نشان دهید، فقط نگوید: به جای اینکه فقط دستورالعمل‌های کلامی بدهید، از نمایش‌ها برای نشان دادن یا راهنمایی کودک خود در مورد آنچه منظور شماست استفاده کنید. این رویکرد غیرکلامی می‌تواند مؤثرتر باشد، به ویژه برای کودکانی که بهترین یادگیری را از طریق تجربیات عملی دارند. ترکیب این با ابرازهای چهره‌ای گرم و حرکات سر، احساس امنیت را منتقل می‌کند.

How can Theraplay® Help?

می تواند کمک کند؟ ®Theraplay چگونه

Our Theraplay sessions are designed to be fun and interactive, providing valuable opportunities for connection and growth. From silly faces to rhythmic clapping, each activity is tailored to your child’s unique communication and needs and preferences.

جلسات درمانی ما به گونه‌ای طراحی شده‌اند که سرگرم‌کننده و تعاملی باشند و فرصت‌های ارزشمندی برای ارتباط و رشد فراهم کنند. از چهره‌های خنده‌دار تا دست زدن‌های ریتمیک، هر فعالیت متناسب با ارتباطات و نیازها و ترجیحات منحصر به فرد فرزند شما تنظیم شده است.

If you want to play games that focus on receptive language, one of our favourites is Simon Says.  Check out our socials for tips on different Theraplay ways to play this classic game.

اگر می‌خواهید بازی‌هایی انجام دهید که بر زبان دریافتی تمرکز دارند، یکی از بازی‌های مورد علاقه ما «سایمون می‌گوید» است. برای نکات مربوط به روش‌های مختلف درمان‌پلی برای بازی کردن این بازی کلاسیک، به شبکه‌های اجتماعی ما مراجعه کنید.

Charlotte Jenkins is the founder and a director of Beacon Family Services. She is an experienced social worker supporting children and families therapeutically using Theraplay and Dyadic Developmental Psychotherapy.  She is also trained in Sensory Attachment Intervention which focuses on helping children and parents coregulate their nervous systems to build their relationships.

شارلوت جنکینز بنیان‌گذار و مدیر Beacon Family Services است. او یک کارشناس اجتماعی با تجربه است که به طور درمانی از کودکان و خانواده‌ها با استفاده از تراپلی و روان‌درمانی توسعه‌ای دوگانه حمایت می‌کند. او همچنین در مداخله حسی وابستگی آموزش دیده است که کمک به کودکان و والدین برای تنظیم مجدد سیستم‌های عصبی خود به منظور تقویت روابط شان تمرکز دارد.